القصيده . بقلم \ أحمد شاهين
القصيده. هى روحى
وبيها بس أقدر أعيش
بيها تتداوى جروحى
مش تفاهه وأكل عيش
هى مصعد للسما
للنفوس المُلهمه
مش مجرد أوسمه
أو كلام موزون رخيص
بالقصيده عِشت عمرى
ع القصيده أفرش واموت
أيه يكون فى الدنيا عمرى
وكل شئ حبسّوه فى تابوت
وإللى بافى لى حروفى
وقت خوفى
هتنادينى بأعلى صوت
القصيده بورتريه
كل ألوانه مشاعر
لما تتفرج عليه
راح تقول دا رسم شاعر
يا ما قالوا كتير عليه
من مثقف ولا جاهل
القصيده فى حد زاتها
تجربه
أسئله ماليا حياتنا
وأجوبه
حد . تحكيله فى سرك
لما كل الناس تضيع
يعنى. أو يتخلوا عنك
وبصراحه دا شئ فظيع
يعنى قلمك
ويا ورق أبيض بيضحك
يسمعوك
يبتدوا يحلوا فى مشاكلك
يفهموك
وقتها بس وحقيقه
يبتدى فصل الربيع.
القصيده
كلمات \ أحمد شاهين
17 \ 7 \ 2018
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق